Recensie: Jessica Uijttewaal
Terwijl het najaarszonnetje de gevel van het DeLaMar Theater verwarmt, begint de cast van Vamos! met zich opwarmen voor de première. Een gezamenlijke reis naar het zonnige Spanje, waar deze voorstelling zich grotendeels afspeelt. Het verhaal draait om drie vrouwen die ieder met haar eigen motieven Nederland verlaat om te vertrekken richting Spanje, met de bedoeling om daar samen een Bed & Breakfast te openen. Linda (Cystine Carreon) wil de droom die ze met haar pas overleden man had waar gaan maken, maar wil dat nu niet alleen doen. Via een oproep ontmoet ze Hadewych (Lenette van Dongen), die weg wil uit de dagelijkse sleur, en samen vertrekken ze. Onderweg treffen ze Puk (Carolina Dijkhuizen), een moderne zakenvrouw, die in een impuls alles achterlaat en met de dames mee gaat. Eenmaal aangekomen in Spanje wacht ze een flinke taak om alles in orde te krijgen voor de eerste gasten komen. Dit gaat uiteraard gepaard met de nodige tegenslagen. Gelukkig leren ze ook de plaatselijke bevolking kennen die meer van hulp is dan ze hadden kunnen denken.
Het is een herkenbaar verhaal, want velen zullen weleens een moment in het leven gehad hebben dat ze dachten:”Ik laat gewoon alles achter en begin opnieuw!” Niet iedereen doet dat ook, maar deze dames wel. De vraag is uiteindelijk of hun motieven wel de juiste waren. Dat merken we gaandeweg het verhaal. Waar het de eerste akte nog vooral ‘leve de lol’ is, komen de dames de tweede akte wat meer tot bezinning. Dit is een mooie toevoeging aan het verhaal. De humor die voor de pauze veelvuldig en goed uitgevoerd in het stuk zit, gaat daarna in hetzelfde tempo verder, zo blijft het een lekker luchtige voorstelling. Het is feelgood met een beetje bezinning.
De hoofdrolspeelsters zijn qua casting wellicht niet heel verrassend, ze doen wat je van ze verwacht, maar doen dat ook heel goed. Wat dan ook weer niet verrassend is, want het zijn alle drie vakvrouwen. Het acteren, zingen en de komische timing is dik in orde en interactie tussen de vrouwen is prettig en heel natuurlijk. De drie heren die ze bijstaan in dit verhaal zijn Johnny Kraaijkamp, Joey Schalker en Soy Kroon. De Kraaijkamp-genen zijn overduidelijk goed doorgegeven en Johnny laat zien hier heel goed mee uit de voeten te kunnen. Je verwacht al dat hij dit kan en maakt het meer dan waar. In verschillende personages weet hij te overtuigen en ze zo anders neer te zetten, dat het totaal niet stoort dat het een dubbelrol is. Hij pakt het publiek in met zijn performance en in een klein rolletje tussendoor weet hij het zelfs zijn mede-actrices moeilijk te maken om niet te gaan lachen. Joey Schalker speelt de vriend van Puk, het is niet direct het type waar je van houdt als je ziet en hoort wat hij doet, maar hij toch heeft hij iets innemends. Dit maakt de wending verder in het verhaal ook heel aannemelijk. Joey is een goede acteur en zanger en dat merken we deze voorstelling weer goed. Soy Kroon, die gestalte geeft aan de zoon van Hadewych, is de laatste tijd vooral op tv te zien, maar laat in deze rol zien en horen dat hij absoluut thuishoort op het musicaltoneel. Wat een fijne stem en natuurlijke manier van spelen heeft hij.
De liedjes in de voorstelling zijn uiteenlopend, van vrolijk naar serieus, maar ze dienen allemaal het verhaal. Doordat de liedjes ook duidelijk gebruikt worden om het verhaal te vertellen is het af en toe zo dat ze niet helemaal lekker lijken te lopen. Vooral in de eerste akte was dit een paar keer zo, maar dit was niet direct storend. Heel fijn is dat alles erg goed te verstaan is, zeker omdat de nummers erg van belang zijn voor het verhaal.
Vamos! bevat alles wat je van een leuke avond theater verwacht; goede zang en acteerwerk, een leuk verhaal, fijne muziek en fijne humor. Dus Vamos! naar het theater voor uw kaarten! Pakt u meteen nog een beetje die gemiste zomerzon mee.
Voor meer informatie: https://www.vamosdemusical.nl/
