Recensie: Martijn van Vuuren
Al 10 jaar lang tourt Thriller Live onafgebroken over de hele wereld om de nog steeds enorm grote groep Michael Jackson liefhebbers die er zijn een avond te laten genieten van de vele prachtige nummers die hij gemaakt heeft in zijn leven. Naast deze wereldtournee staat deze voorstelling ook al 10 jaar lang vast op het Londense West End. 17 en 18 oktober konden de Nederlandse fans nog een keer terug in de tijd.
De tour wordt gespeeld met twee verschillende casts. Zo’n cast bestaat uit 4 zangers, één Michael Jackson imitator/danser en een groep van 12 dansers. Het kon natuurlijk niet anders dan dat tijdens de twee shows in Nederland de cast met de Nederlandse Ina Seidou zou spelen. Ina deed in Nederland mee aan The Voice of Holland waar ze in het team zat van Miss Montreal, en daarnaast stond ze in de finale van Hollands got talent. Inmiddels tourt ze dus met Thriller Live de wereld over. Dat Ina uit Nederland komt was duidelijk te merken. Bij vrijwel iedere inzet van de zangeres was er een oorverdovend gejuich vanuit het publiek. En terecht wat Ina zingt en danst met zoveel beheersing en weet de hele zaal omver te blazen. Naast Ina zongen er drie zangers mee waarvan Britt Quintin de meeste indruk maakte. Hoewel het niet de insteek van de avond is om Michael Jackson te imiteren kwam zijn stemgeluid wel het meest dichtbij het origineel. Af en toe had je toch even het gevoel dat je naar Michael keek. De overige twee zangers deden het ook zeker niet onverdienstelijk.
De stijl van de voorstelling is erg Amerikaans. De presentaties tussendoor zijn erg over the top en daardoor niet geloofwaardig. Ze proberen het publiek mee te nemen door de carrière van Michael. Zo is het programma ook opgebouwd. De avond begint met de nummers uit zijn jonge jaren. De nummers van het Motown label en the Jacksons 5. Wat mij betreft was het eerste deel voor de pauze wat soft. Pas na de pauze begon het te knallen en kwam de vette sound echt lekker uit de verf.
Zoals gezegd was er naast de vier vocalisten ook nog een Michael Jackson imitator. Hij was gekleed in de typerende kostuums compleet met hoed, droeg een pruik en had een wit geschminkt gezicht. Zijn dans was geweldig alleen was het jammer dat er gedaan werd alsof hij ook live zong terwijl overduidelijk te zien was dat dit niet het geval was. Ik heb alle begrip voor het feit dat het bijna ondoenlijk is te dansen op dit niveau en ook nog live even goed te zingen als Michael Jackson. Maar doe dan ook niet alsof dit wel gebeurt. Dat doet toch afbreuk aan de anderen die wel live zingen.
Een groot compliment moet er ook gemaakt worden aan de dansers. Een geweldig dansensemble danst superstrak alle choreografieën die we allemaal kennen uit de videoclips. En ze dansen niet alleen perfect maar stralen ook nog heel veel energie en plezier uit. Een knappe prestatie om de hele avond op zo’n hoog niveau te moeten presteren met daarbij nog de vele verkledingen.
Een tweede compliment is voor de live band. Bij het eerste nummer vroeg ik mij nog even af of de muziek live werd gespeeld. Maar al snel gingen de schuifdeuren op het podium open en kregen we een kijkje bij de zeskoppige band die met elkaar een enorm vette sound wisten neer te zetten.
Mocht je deze twee shows gemist hebben maar toch heel graag een avondje terug in de tijd willen en nog een avond kunnen genieten van de fenomenale muziek van ‘the king of pop’ dan is er op 1,2,en 3 maart 2019 nog de gelegenheid om erbij te zijn in het Rai Theater in Amsterdam.
