Recensent: Martijn van Vuuren
Vrijdag 22 november ging in Huis Oostpool in Arnhem het stuk “Club Catharsis” in premiere van tgECHO in samenwerking met de Veenfabriek.
Een stuk dat in gaat tegen de moderne tijd waarin alles leuk, gezellig en positief moet zijn. Waarin we in plaats van het positief draaien van het negatieve we eens zakken naar de diepste krochten van de ziel om tot zelfinzicht te komen.
Bij aanvang van het stuk ontmoeten we Claire (Lotte Dunselman), een verwarde vrouw die op aanraden van haar zus een bezoek brengt aan Club Catharsis. Een sekte-achtige setting waarin Claire weer in het reine probeert te komen met haar ziel.
Vanaf minuut 1 belanden we in een surrealistische omgeving van klanken, licht en muziek waarin Claire zich moet inschrijven om binnen te komen in de club. Bij de inschrijving moet ze ook een codewoord bedenken om uit de situatie te kunnen stappen. Alleen bij gebruik van dat codewoord mag ze stoppen en de club verlaten.
Gedurende de therapie die Claire krijgt van dokter Tearjerker wordt ze meegenomen naar een parallel universum waarin ze geconfronteerd wordt met al haar angsten, onzekerheden en onvermogen. In het begin kijkt Claire als een soort toeschouwer naar scenes die uit haar eigen leven lijken te komen en waarin ze tot in het diepst van haar ziel wordt geconfronteerd met al haar eigen tekortkomingen en de meningen die anderen over haar hebben. Zo zien we haar zus (Anna Schoen) en haar partner en filmregisseur Roberto die haar omschrijven als een zelfzuchtige feeks in een eeuwige slachtofferrol.)
Gedurende de opvolgende scene’s waarin Claire een spiegel voor krijgt wordt ze langzamerhand onderdeel van de situaties en verzinkt ze verder in haar ellende.
Op het moment dat het Claire uiteindelijk teveel wordt en wilt ontsnappen aan de situatie roept ze haar codewoord. Er is echter geen ontsnappen meer aan. Het roepen van het codewoord is voor de anderen het signaal om nog even een stapje verder te gaan en haar een laatste zetje te geven.
In club Catharsis speelt toneelgroep ECHO op overtuigende, onbeschaamde en nietsontziende manier dit zwart-komische stuk. Humor wisselt af met een gevoel van weerzin.
John van Oostrum draagt met zijn basgitaar en vele geluidseffecten op een goede manier bij aan de duistere sfeer die hoort bij dit absurdistische stuk.
De momenten waarop ik gebiologeerd en concentreerd heb zitten kijken naar goed gespeelde en overtuigende scenes, wisselde af met momenten waarop ik met grootste verbazing heb zitten afvragen waarnaar ik aan het kijken was. Maar ondanks dat bleef ik geboeid en nieuwsgierig naar de afloop. Dat is een groot compliment aan de cast die dit heeft weten te bereiken ondanks de absurdistische scenes en verhaallijn.
Thuis zittend op de bank heb ik me nog enige tijd afgevraagd waarnaar ik heb zitten kijken, wat er allemaal is gebeurd en hoe ik erover dacht. Ik zeg, oordeel zelf. Club Catharsis is nog tot 23 februari te zien in het land.
foto: Sanne Peper
