Recensie : Boy 7

Recensie : Boy 7

Recensie: Jacko Pennings
Het verhaal:
“Een jongen komt bij in een snikhete, kale grasvlakte. Hij weet niet hoe hij daar terechtgekomen is, waar hij vandaan kwam en zelfs niet meer hoe hij heet. Gelukkig vindt hij een rugzak met daarin een telefoon. Hij wil het alarmnummer bellen, maar ziet dat hij een voicemailbericht heeft. Hij hoort: ‘wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie!’ En hij weet één ding zeker: dat is zijn eigen stem. Met behulp van de spullen in de rugzak gaat hij op zoek naar zijn verleden. Maar zolang hij zich niets herinnert, durft hij niemand te vertrouwen. Stap voor stap komt hij dichter bij de verschrikkelijke waarheid”.Mensen als een robot op afstand kunnen bedienen; een idee dat wetenschappers misschien aan zal spreken, maar in werkelijkheid is het natuurlijk een angstbeeld. Dat laatste geeft precies de sfeer weer waarop men deze voorstelling heeft gemaakt. Het kwam op me over als een “hightech voorstelling” met acteurs die qua spel goed bij elkaar aansluiten. Baue van Leyden, Mike Reus, Guillermo Hilversum, Eva van den Dam en Sanne Franssen hielden elkaar met hun spel in een mooi evenwicht. Met het over en weer springen tussen heden en verleden werkt het stuk zich naar de finale en ziet men steeds meer duidelijkheid over het hoe en waarom de jongen op de kale grasvlakte lag.
De voorstelling heeft veel snelheid en een wat langer rustpunt zit er eigenlijk niet in. Het gaat in een sneltreinvaart door. Naar mijn persoonlijke mening gaat er soms door het hoge tempo wat van de beleving van het verhaal verloren. Maar wellicht is die snelheid ook juist iets wat in het tijdbeeld van het geheel past? Het decor was eenvoudig, maar zeer effectief in het stuk. Het verhaal van een geïmplanteerde chip is niet nieuw. Er zijn tal van verhalen waarin dit gegeven een hoofdlijn is. Zelfs in de Bijbel is er een hoofdstuk wat als een soortgelijk doomsday scenario zou kunnen worden gezien. Mooi om te zien hoe men het in deze voorstelling op een eigen manier weet vorm te geven, waardoor het geen standaard gebeuren is geworden. Toch kon ik me er stiekem soms niet van weerhouden om toch gelijkenissen met andere verhalen te ontdekken en dat waren dan oa  de musical ‘We Wil Rock You’ en de film ‘Total Recall’.
Vooral voor de wat oudere tieners is het een mooie en ook boeiende voorstelling, maar ook volwassenen zullen zich niet vervelen.

hart heelhart heelhart heelhart leeghart leeg
Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.