Reportage: Mariska Oosterhuis
Hoera! Na maanden lege zalen was vandaag het Beatrix theater in Utrecht gevuld met 500 mensen. Guido Weijers speelde zijn voorstelling Masterclass Geluk, iets wat in deze tijd perfect past.
Voor het echter zover was dat we in de zachte rode stoelen mochten plaatsnemen, is er wel van alles aan vooraf gegaan. Het ticket was gewoon te koop dus dat heb ik gelijk gedaan. Je moest daarna een app downloaden waar instructies in kwamen. Zo moesten we twee afspraken maken voor PCR testen, afgelopen donderdag de eerste, en volgende week donderdag de tweede. Uiteraard mocht je alleen met een negatieve test naar het evenement toe.
Een paar dagen geleden vertelde de app mij dat ik onderdeel was van de gele bubbel. Deze bubbel had een eigen gele loper als ingang, en we hadden alleen toegang tot de bar in de pauze. Ik had geen idee wat me te wachten stond en, zoals heel veel mensen, had ik erg veel zin in een uitje. Eenmaal aan de deur wilden ze mijn negatieve test en legitimatie zien, en daarna moest je je handen desinfecteren en werd je temperatuur gemeten. Die van mij kwam uit op 36 graden, ben ik koudbloedig ondanks het lekkere weer? 😉
In de hal scande ik mijn ticket en daar werd een bewegingssensor aangekoppeld om bij te houden waar ik allemaal kwam en hoe lang ik bij andere mensen in de buurt was. Hierna mocht ik eindelijk mijn plaats in de zaal opzoeken. De gele bubbel was de groep van die gewoon dicht op elkaar mocht zitten, maar wel continu met een mondkapje op. Verder was er ook nog een blauwe bubbel: mensen die geen mondkapjes op hoefden, maar die wel de hele tijd moesten blijven zitten, óók in de pauze. En dan was er nog een klein groen bubbeltje, 50 mensen die met spatschermen zaten, maar die wel weer hun mondkapjes af mochten zetten.
Ik was super blij om weer in een theater te zijn, maar het is wel heel onwennig om ineens weer naast mensen te zitten. Dat afstand houden zit er intussen zo ingebakken, dat het raar is om iemand zo dicht naast je te zien. Maar zodra Guido Weijers het podium opkwam, was dit allemaal snel vergeten. Iedereen die dat mocht, stond op voor een staande ovatie. Het is zo fijn om terug te zijn!
Het was een Masterclass Geluk wat we vandaag volgden. Van tevoren mocht de zaal aangeven hoe gelukkig we zijn op dat moment. Een 8.1! En in het algemeen, het leven op dit moment, daarmee scoorden we gemiddeld een 7.2. Maar wanneer ben je nu gelukkig? Aristoteles wordt er bij gehaald: Geluk is een combinatie van 3 factoren. Geluk op de korte termijn, als in een warm bad, een lekkere koffie etc. Dan is er geluk als in ‘het goed voor elkaar hebben in het leven.’ Geluk op de lange termijn dus. En als laatste is daar zingeving: doe ook eens wat voor een ander, dat maakt een mens gelukkig. In Guido’s woorden: ga eens bij de Starbucks de koffie betalen van de persoon voor je.
Dan, maakt geld gelukkig? Ja en nee. Als je genoeg hebt, zal het je niet perse gelukkig maken, maar heb je niet veel en iemand geeft je geld, dan maakt het je heel erg gelukkig.
Zo gaat het door, tot Guido afsloot met een opdracht. Als je elke dag tien minuten voor jezelf pakt, dan vraag je je twee dingen af. Ben ik vandaag gelukkig? Zo nee, wat moet ik morgen anders doen om dan gelukkiger te zijn? Wij pakten weer onze telefoon erbij, om opnieuw de twee vragen van het begin te beantwoorden. En wat blijkt? Het geluk van het moment is van 8.1 naar 8.2 gegaan. En het geluksgevoel in het algemeen gaat van 7.2 naar 7.9!
Het staat onomstotelijk vast, naar het theater gaan maakt ons gelukkiger en maakt dat we ons leven meer waarderen. Take note, kabinet van Nederland! We snakken naar meer theater en al die andere dingen die ons nu worden ontzegd. En hopelijk heeft deze pilot er aan bijgedragen dat we binnenkort weer vaker kunnen gaan.
Ik verliet het theater met een grote glimlach achter mijn mondkapje. Want hopelijk waren we vandaag inderdaad onderdeel van de oplossing. Het is nog even afwachten hoe de test afloopt donderdag, maar ik voorzie een negatief resultaat. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld, niet bij binnenkomst, niet in de zaal en ook niet in de pauze toen ik mijn cola dronk.
