Mammoet; een complex, maar mooi verhaal met een moraal. i ♥ theater.nl

Recensie + foto’s: Mieke van der Raay

Afgelopen zaterdagavond was de langverwachte première van Mammoet. De setting, middenin de natuur op het Buinerveld in Buinen, was prachtig. Deze schitterende natuur leek ook de hele dag in première-spanning, gezien de nodige donder en bliksem op deze code-geel-dag. Helaas hielden we het dan ook niet droog tijdens de voorstelling, maar de meeste mensen in het publiek waren goed voorbereid met regen poncho’s en paraplu’s. De cast liet zich niet weerhouden door de regen en speelde gewoon verder alsof er niets aan de hand was.

In de voorstelling Mammoet neemt spiritueel leider Urdward (Paul R. Kooij) het publiek mee op een mythische reis. Volgens zijn ‘Icka’-filosofie zijn wij te veel bezeten van onszelf. Met zijn vrouw Freya (Gusta Geleijnse), dochter Luna (Myrthe Burger) en hun volgelingen laat hij oeroude rituelen naspelen om ons daarvan te genezen. De verhalen van de Heilige Mammoetjacht, het Meisje van Yde, het Hert van de Oostvaart en de Steen des Aanstoots laten iedereen zien en voelen wat de geheimen van het leven zijn, die wij in onze tijd zijn vergeten.

Maar tijdens het naspelen van deze verhalen lopen de spanningen binnen het genootschap op. Freya vecht met de Belastingdienst en Luna wil weg van haar wereldvreemde ouders. Urdward doet ondertussen of er niets aan de hand is. Als alles uit de hand loopt, verschijnt net op tijd de zondebok.

Mammoet is een productie van de makers van het succesvolle theaterspektakel Het Pauperparadijs, destijds goed voor meer dan 130.000 bezoekers. Mammoet is een nieuwe, unieke theaterervaring in Drenthe, dé oerprovincie van Nederland. Het bevat betoverende muziek, uitbundige kostuums van gerecycled materiaal en een speciaal ontwikkelde oertaal: zo actueel heeft u de oertijd nog nooit gezien. Tom de Ket, verantwoordelijk voor het scenario en de regie, liet zich voor Mammoet inspireren door de bestseller Sapiens van historicus Harari.

De voorstelling was al even op weg, voordat ik in het verhaal zat en begreep hoe alles in elkaar zat. Het is een complex verhaal en doordat ik, zoals ze daar zeggen, ‘een Westerse ben’, verstond ik niet alles wat er gezegd werd. Maar door zaken te verbinden en met eigen denkvermogen in te vullen, kreeg ik toch een idee en werd ik me bewust van hoe geniaal het in elkaar zit.
De voorstelling begon om 21:00 uur. Door de schitterende achtergrond en de ondergaande zon komt het verhaal nog meer tot leven. De tribune staat midden op een mooi stuk heide met een groot half rond podium. Dit podium werd ook optimaal gebruikt. Zo waren er luiken, waar geregeld acteurs in verdwenen, maar ook weer uit te voorschijn kwamen. Zelfs de grote heide achter het podium werd gebruikt, waardoor het stuk een extra dimensie kreeg.

Het verhaal van Mammoet is redelijk zware kost, maar gelukkig was er ook ruimte om het luchtiger te maken. Zo moest het publiek ook even meedoen door van stoel te ruilen met je buurman, want wat is nu van jezelf en wat van een ander?

In de auto onderweg naar huis, hebben mijn medepassagiers en ik het stuk besproken. Daaruit bleek dat zij er soms weer andere dingen uitgehaald hadden dan ik. Hieruit blijkt dat het een rijk stuk is, waar veel in gebeurd Ik denk dat je de voorstelling eigenlijk nog een tweede keer zou moeten zien om de volle context van het geheel goed te begrijpen. Aan de ene kant, zou dit niet nodig moeten zijn bij een voorstelling, maar aan de andere kant is het ook mooi om steeds weer iets nieuws uit een stuk te kunnen halen. Gaat u Mammoet eerst maar eens een keer bekijken en wie weet besluit u zelfs nog eens te gaan. Het was voor mij in ieder geval de moeite waard om er voor af te reizen naar Drenthe vanuit het ‘verre Westen’.

Voor meer informatie: www.mammoetindrenthe.nl