Lazarus; imponerend en intens

Lazarus; imponerend en intens

Recensie: Martijn van Vuuren

Woensdag 8 januari 2020 is de dag dat David Bowie 73 jaar zou zijn geworden. Speciaal voor deze gelegenheid werd er op het Hirsch gebouw aan het Leidseplein in Amsterdam een bijzondere lichtprojectie getoond van David Bowie. Aansluitend aan deze onthulling was er ’s avonds een feestelijke voorstelling van de musical Lazarus. Voor I love theater een mooie gelegenheid deze bijzondere show te bezoeken. 

Lazarus is Bowie’s laatste project. Een voorstelling die een vervolg is op de roman ‘The Man Who Fell to Earth’ van Walter Tevis. Bowie speelde zelf een rol in de verfilming van deze roman. Lazarus is ook het laatste nummer dat Bowie in zijn leven heeft uitgebracht. 

De voorstelling Lazarus maakte Bowie samen met toneelschrijver Enda Walsh en Regisseur Ivo van Hove. Een maand na de premiere in New York overleed David Bowie. 

Lazarus gaat over hoofdpersoon Thomas Newton (Dragan Bakema), een buitenaards wezen dat op aarde beland. 30 jaar na zijn komst op aarde zien we Newtons strubbelingen in zijn appartement. Newton is een paranoïde man die verlaten is door zijn grote liefde Mary Lou. Door zijn verdriet hierover is hij niet in staat om te sterven of terug te keren naar zijn planeet. 

Newton wordt bij gestaan door zijn assistent Elly (deze avond gespeeld door Lottie Hellingman) en zijn oude vriend Mike (Thomas Cammaert). Elly raakt gefascineerd door Thomas en probeert in de voetsporen te treden van zijn oude liefde Mary Lou.

Naast deze personages uit de menselijke wereld zien we ook personages die voortkomen uit de hersenspinsels van Newton. Zo zien we ‘het goed’ verbeeld in een meisje (Juliana Zijlstra) en ‘het kwaad’ in Valentine (gespeeld door understudy Rick McDonald). 

De muziektheatervoorstelling met liedjes van David Bowie wordt indrukwekkend neergezet door de ijzersterke cast. Bakema weet de paranoïde Newton geloofwaardig neer te zetten en is zowel in tekst als fysiek enorm overtuigend. Ook weet hij met de liedjes van Bowie en met zijn eigen geluid en emoties het publiek te raken. 

En grote verrassing in de voorstelling was understudy Rick McDonald. Hij wist met zijn imposante acteerstijl en krachtige stem de dreigende sfeer enorm goed neer te zetten.

Het grootste compliment moet misschien wel gemaakt worden voor regisseur Ivo van Hove. Deze wereldwijd geroemde regisseur heeft met Lazarus weer een zeer krachtige en indrukwekkende voorstelling geschreven. Het gebruik van het decor, de projecties en muziek zijn fenomenaal. Het is een muziektheatervoorstelling die voelt als een toneelstuk. Je wordt vanaf het eerste moment gegrepen en niet meer losgelaten tot aan het eind. Het is een voorstelling waar je na afloop nog even van moet bijkomen en moet laten bezinnen wat je allemaal hebt gezien. 

De voorstelling is nog tot begin april te zien in het DeLaMar Theater in Amsterdam. Ga dat zien.

foto: Jan Versweyveld

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is hart-heel-e1411237707873.jpg
Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is hart-heel-e1411237707873.jpg
Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is hart-heel-e1411237707873.jpg
Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is hart-heel-e1411237707873.jpg
Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is hart-heel-e1411237707873.jpg
Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.