Voor de mensen die mij goed kennen is het geen verassing dat ik het richtingsgevoel heb van een zeekomkommer. Ik rijd met TomTom nog verkeerd, als ik ga winkelen loop ik na dat ik een winkel uit kom gerust de kant op waar ik vandaan kwam en als ik zeg: “voor mijn gevoel moeten we hier rechts” zegt mijn beste vriendin standaard: “dan moeten we dus links!”
Het is dan ook heel bijzonder dat ik in een voorstelling speel als Soldaat van Oranje! Waar alles draait en Stage left in de volgende scene weer stage right is!!!
Pfffffffffff, het was dus een hele bevalling voor mij om de weg te leren kennen, zowel backstage als op het toneel.
Voor de mensen die de voorstelling nog niet gezien hebben: het is een draaiende zaal met dus een rond decor. Bijna alles beweegt, schermen, lampen, motors, zee, auto’s en zelfs een vliegtuig!
In mijn eerste week, liep ik met een collega mee backstage. Het is fijn om met haar mee te lopen zodat je een beetje doorkrijgt hoe alles achter werkt. Ook kun je vanuit de coulissen kijken en zien wat er op het toneel gebeurd en waar iedereen staat. Het is erg belangrijk dat je dat precies weet, het kan namelijk echt gevaarlijk zijn voor je zelf en voor anderen als je verkeerd staat. Zeker met draaiende decors! Bij Soldaat werkt het echter niet zo als bij een gewoon theater. Daar heb je natuurlijk links een coulisse en rechts een. Bij Soldaat draait en beweegt er van alles, dus wat in de ene scene een coulisse is, is in de andere scene gewoon een stuk van het toneel…
Het klinkt vast enorm ingewikkeld, Dat is het ook!!!!!
Goed, op een avond zette mijn collegaatje mij op een trapje neer. Ze zei: “ga hier maar zitten, dan kun je zo precies het toneel op kijken en zien wat er gebeurd. Dan komt als de scene bijna voorbij is, iemand van de techniek je halen, die zegt dan waar je naar toe moet…”
Ok, prima dacht ik, fijn kan ik mooi die scene kijken. Het was mijn tweede dag, dus ik met mijn richtingsgevoel wist totaal niet waar ik was, maar goed, ik kon van af die plek mooi de scene zien!
Dus ik kijken en dingen opschrijven…begint ineens een scherm te draaien links van mij. Ik denk: “Oh nee, over een paar seconde ben ik gewoon vol in beeld!” Shit, shit, shit wat nu??!?!? Dan komt een van mijn collega’s naast mij staan, die op het punt staat om op te gaan. Hij kijkt me aan en ik zie hem denken: “wat doe jij hier nou?”
Als een bezetene spring ik van het trapje af en verstop me er onder, nog net voor het scherm open gaat en mijn collega oprent. Aaaaaaaah, hoe kan dit nou? Ik voelde me zo schuldig en een stomme idioot. “wie gaat daar nou zitten!”zullen ze denken. Oh nee, ik wordt ontslagen, of in ieder geval op het matje geroepen! Wat nu?
Gelukkig was niemand boos, ze moesten allemaal lachen. Blijkbaar heeft iedereen wel eens zo’n moment gehad. Bovendien was het echt niet mijn schuld, de man van de techniek was me gewoonweg vergeten….Hahahhahaha.
Nu, bijna twee jaar later, weet ik inmiddels de weg! Ik dacht dat ik bij Tarzan alles wel gehad had met rondvliegende apen en planten, maar nee, het kan dus nog gekker.
En wat een gezengd mens ben ik dat ik het onderdeel mag uit maken van dit unieke avontuur!
Liefs
Bente
