Kevin Hassing was erg blij toen hij hoorde dat The Normal Heart weer in de theaters kwam. ‘We hadden al een beetje gehoopt dat we door zouden gaan. Vorig jaar was het heel exclusief, maar 10 voorstellingen, en we merkten dat dat heel hard liep. Ook wilden mensen de voorstelling nog wel graag zien, want die waren vorig jaar bijvoorbeeld op vakantie. Dus er zijn nu ook nog wel veel mensen die de voorstelling nog niet gezien hebben.’
Kevin, bekend van een bijrolletje in Goede Tijden Slechte Tijden, speelt Bruce Niles. Hij is een bankmedewerker en hij zit nog een beetje in de kast. ‘Zijn vrienden weten dat hij homo is en hij heeft een wild seksleven, maar hij is bang dat als hij het op het werk verteld hij dan ontslagen wordt.’ In de jaren ’80 kon je vreemd worden aangekeken als je homo was in een heterowereld. Bruce Niles wil best meehelpen met zijn vrienden en voorzitter worden van het bestuur, maar hij wil niet dat zijn baas het weet. ‘Dit is een lastige situatie, want als voorzitter van het bestuur moet je wel kunnen spreken in het openbaar en dat durft hij dus niet’, aldus Kevin. ‘Dat is het dilemma van mijn personage in het stuk. Ik wil er wel voor vechten, maar ik durf eigenlijk niet.’
Kevin vindt het stuk echt te gek om in te spelen. ‘Het is heel goed geschreven en als acteur kan je daar heel blij mee zijn. De tekst doet al zoveel en als acteur hoef je daar dan maar weinig mee te doen. Plus dat Job Gosschalk (de regisseur) en het stuk één zijn. Het is fantastisch om met hem eraan te werken. Hij heeft het stuk helemaal gevonden en hij is er heel erg bij betrokken. Dit stuk is van ons allemaal.’ Kevin is blij dat ze hun ‘kindje’ nu eindelijk het land in kunnen trekken en dat ook mensen uit de provincie het stuk kunnen zien. ‘Het heeft een belangrijke boodschap en niet iedereen weet deze. Het gaat over een periode die voor veel mensen onbekend is, zeker voor de mensen uit mijn generatie (Kevin is van 1984). Ik ben niet echt opgegroeid met aids in de wereld. Ik wist dat het in Afrika was en dat het te maken had met homoseksualiteit, maar wat er precies aan de hand was wist ik niet. En als ik het niet weet, hoeveel mensen weten het dan wel?’
Kevin herkent zichzelf heel erg in zijn personage. Hij is pas zes jaar geleden uit de kast gekomen. Hij was doodsbang en hij durfde niet te vertellen dat hij homo was. Hij had niet hetzelfde motief als zijn personage (zijn baan kwijtraken) want er zijn meer homo’s dan hetero’s in de theaterwereld. ‘Ik was heel bang voor wat mijn beste vrienden zouden zeggen. Zij waren niet zo open en ik kom uit een dorp waar homoseksualiteit sowieso niet zo geaccepteerd werd. Het leefde daar niet echt. Dus toen ik daar woonde durfde ik niet uit de kast te komen.’
Het stuk is dus nog steeds actueel. Het gaat niet alleen om aids, maar ook over zelfacceptatie, vriendschap, broederliefde, identiteit. ‘Mensen denken misschien te snel dat het alleen maar over aids gaat en over drama en dood, maar dat is niet zo. Er wordt heel veel in gelachen. Het is niet alleen maar 2,5 uur lang ellende, maar het is ook een fijne avond. En de Ilovetheater lezers kunnen dat wel waarderen denk ik, want het is echt puur theater.’
Femke van Arendonk
