Julia Straten slaat haar vleugels uit.

Julia Straten slaat haar vleugels uit.

Recensie: Martijn van Vuuren

Julia Straten is onlangs afgestudeerd aan de Koningstheateracademie en speelt momenteel haar eerste solovoorstelling; ‘Hoe ik mezelf opsloot in een kluisje maar de code vergat.’ 

Het is geen makkelijke tijd om momenteel je vleugels uit te slaan, om je aan het grote publiek te tonen. Het grote publiek dat tot het moment van spelen uit niet meer dan 30 personen mag bestaan en dat wellicht later in de week al niet eens meer in een theater bij elkaar mag komen. Precies in dat laatste weekend slaat Julia haar vleugels uit. 

Julia brengt een voorstelling die zich het best omschrijft als een combinatie van muziektheater, cabaret, liedjes en kleinkunst. 

Aan het begin van de voorstelling zien we Julia over het podium struinen naast een berg met kleding en vuile was. Julia heeft een eiland gekocht, een eigen eiland voor haarzelf, haar familie en vrienden. Een droom…. haar droom! Maar zoals eigenlijk alles in haar voorstelling blijkt het ideaal niet altijd de werkelijkheid te zijn. In verhalen, sprookjes, liedjes, dansjes, mime en poppenspel geeft ze haar beeld van de werkelijkheid dat telkens weer een teleurstelling blijkt te zijn. 

Gedurende de avond val je van de ene verbazing in de ander. Het is een snelle afwisseling van korte scenes en liedjes. Van een liefdes-musical-duet tussen twee sokken, tot een kritische analyse van Sneeuwwitje. Of van een Brel-achtig niet-liefdeslied tot een heuse boyband, Van Straten laat zich van zeer veel kanten zien. 

Was alles raak? Nee, dat niet. Fysiek en beeldend is ze zeer sterk, ook de liedjes zijn een zeer goede aanvulling. Soms zou er in de geloofwaardigheid haar vertellingen nog wat winst te behalen zijn. Maar laten we vooral niet vergeten dat ze als net afgestudeerde in Corona tijd nog weinig vlieguren heeft kunnen maken. En het spelen voor een zaal van 30 man op afstand van elkaar, een zeer grote uitdaging is voor menig theatermaker. 

Als een varkentje met een extra nekwervel slaat Julia haar vleugels uit, op weg naar nog heel veel mooie vlieguren om uiteindelijk zeker niet te eindigen als hamlap. Maar om dat te begrijpen moet je snel haar voorstelling gaan bekijken als dat (hopelijk heel snel) weer mag.

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.