Hoe ik talent voor het leven kreeg; respectvol theater

Hoe ik talent voor het leven kreeg; respectvol theater

Recensie: Mieke van der Raay

Reeds op 14 februari was de première van Hoe ik talent voor het leven kreeg in Amsterdam. Deze dag kon ik helaas niet, maar uiteraard wilde ik deze voorstelling heel graag zien, de herkansing was in het Zuidplein theater in Rotterdam op 29 februari.

Een grootse, theatrale ontmoeting van verschillende werelden
In deze kleurrijke, humoristische en indringende voorstelling komen theater, muziek en dans samen in een groots opgezet theaterspektakel. Een prachtige cast van acteurs en musici samen met tientallen statushouders vertellen dit bijzondere verhaal van Al Galidi in het theater. Zo bundelen het Amsterdams Andalusisch Orkest, George & Eran Producties, ICK Amsterdam, theater De Meervaart onder leiding van hoofdproducent WAT WE DOEN en zetten het AZC als een dorp met eigen wetten en regels op het toneel. Door de ogen van Semmier bezien, nemen de spelers het publiek mee de soms bizarre levens in van de mensen die er wonen en werken. Ze proberen vaak het goede voor zichzelf en anderen te doen, maar raken soms hopeloos verstrikt in het systeem.

Al in de foyer van het theater krijg je een indruk waar deze voorstelling voor staat. Je wordt vrolijk welkom geheten, in een taal die ik niet spreek, maar toch begrijp ik wat ze bedoelen. Er klinkt opzwepende muziek, je ruikt heerlijk Oosters eten en je kan eventueel een spelletje spelen met de acteurs. Rodaan Al Galidi staat op het oog heel ontspannen boeken te signeren, die je uiteraard ter plekke kunt kopen.

Eenmaal in de zaal zie je het bijna geheel open podium, met aan de linkerkant het orkest en aan de rechterkant alle acteurs. Hier ruik je ook weer een heerlijke Oosterse kooklucht en word je weer welkom geheten.

Hoe ik talent voor het leven kreeg schetst op een rauwe en verrassend grappige manier niet alleen een beeld van het asielbeleid, maar ook van de Nederlandse samenleving. Je kan niet anders dan geïntrigeerd kijken en valt van de ene verbazing in de andere. Het spel is echt subliem, niet alleen van de vijf hoofdrolspelers, maar ook van het ensemble. Dit ensemble bestaat geheel uit mensen die zelf weten hoe het is om asielzoeker te zijn en om in een AZC te moeten verblijven. Ze brengen hun eigen verhaal mee in deze voorstelling en dat zie je meteen. Ze staan daar heel trots en weten op hun eigen manier het verhaal inhoud te geven. Dit doen ze met respect voor elkaar, maar ook zeker met groot plezier.

Het verhaal is indrukwekkend, heeft diepte en zet je aan het denken. Voordat ik deze voorstelling zag, had ik me eigenlijk nooit afgevraagd hoe het was voor een vluchteling eenmaal in het ‘veilige’ Nederland. Dat sommige asielzoekers wel tot 10 jaar in het AZC moeten blijven. Over hoe het is om daar in een kamer van vijf vierkante meter te moeten zitten. Hoe lang het soms duurt voordat ze asiel krijgen, als ze het al krijgen.

Ik zat in de zaal naast iemand, die de voorstelling voor de tweede keer bekeek en ik begreep deze dame zeer zeker. Er was zoveel te zien, het werd zo goed gebracht en verteld. Je krijgt zoveel goede indrukken en je moet zoveel emoties verwerken, dat je na afloop buiten staat vol verwondering over wat je nu net allemaal gezien en gehoord hebt.

Check voor meer informatie projectwebsite: www.talentvoorhetleven.nl.

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.