Gerard Cox, je kan niet anders dan van hem houden

Gerard Cox, je kan niet anders dan van hem houden

Recensie: Mieke van der Raay

Gerard Cox viert zijn 80ste verjaardag met een spetterende voorstelling vol humor en als Rotterdammer neemt hij natuurlijk geen blad voor de mond! Cox was altijd controversieel, maar dat deerde hem niets. Vrijheid van meningsuiting staat heel hoog in zijn vaandel. Nog altijd speelt, vertelt en zingt hij de sterren van de hemel en is daarmee de Eminence Grise van het entertainment. Uitgeblust is het multi talent nog lang niet, dat bewijst hij maar weer eens in deze voorstelling vol zang, cabaret en vertelkunst

Bij Gerard hangt op de wc een ingelijste brief, die hij lang geleden van zijn goede vriend Robert Long heeft gekregen, in deze brief waarschuwt Robert Gerard dat hij niet een verzuurde oude man moet worden. Gerard heeft deze brief, tot zijn spijt, nooit beantwoord. Helaas overleed Robert twee maanden na het schrijven van deze brief. De brief is de leidraad van de voorstelling.

Cox blikt terug, vroeger was het namelijk toch wel beter. Je kon tenminste nog alles zeggen, zonder dat je tien keer moest nadenken over wat je zegt. Alles is tegenwoordig zo moeilijk, negerzoenen en jodenkoeken mogen niet meer. Het is geen man of vrouw meer, maar een persoon of mens. Gender neutraal vliegt je om de oren. Vroeger kon je gewoon met je homovrienden, homograppen maken. Iedereen vond het leuk en iedereen deed het, zonder dat het woord discriminatie viel of dat je gearresteerd of aangeklaagd werd.

Hij vertelt niet alleen verhalen, maar ook de leukste moppen. Moppen die tegenwoordig voor veel mensen eigenlijk niet meer kunnen. Hij heeft daar schijt aan, hij doet waar hij zin in heeft en waar hij goed in is. Ook de liedjes die hij zingt zijn zorgvuldig gekozen. Ballade van het wonderorgel en de tijd van de kersen zijn toch wel de hoogtepunten van de voorstelling. Gerard staat niet alleen op het podium. Hij wordt begeleid door Jean Louis van Dam. Jean Louis bespeelt diverse instrumenten en voelt Gerard feilloos aan. Het decor is zelfs voor Gerard een raadsel. Het bestaat uit een stoel en een tafel, die aan kabels hangen en net niet tot de grond komen.

Gerard kon deze voorstelling maar op één manier afsluiten. Met het nummer Het is weer voorbij die mooie zomer. Hij had dit nummer ooit gehoord van de Frans-Amerikaanse zanger Joe Dassin (Salut les amoureux) en besloot in een opwelling hier een Nederlandse tekst op te maken. Diverse mensen verklaarde hem voor gek. Ten onrechte, het nummer stond wekenlang op nummer 1 in de top 40.

De meeste mensen waarmee hij gewerkt heeft zijn inmiddels overleden, maar Gerard denk nog heel vaak aan hen. Hij eert ze in deze voorstelling op zijn manier. Hij laat zien dat je, ook al ben je al 80, nog een uitverkochte zaal kan vermaken. Hij weet je te laten lachen en hij weet je te ontroeren. Hij is puur, zonder poespas. Je kan niet anders dan van hem houden.

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.