Tekst en foto’s: Mieke van der Raay
De DAPA (Dutch Academy of Performing Arts) studenten lieten ons weer een stukje vakwerk zien. Vanuit hun eigen inspiratiebronnen hebben de studenten uit het niets een voorstelling gemaakt. Het waren vijf totaal verschillende voorstellingen.
Rozemarijn, Zahide en Loek: laten zien wat er gebeurt als je de controle over jezelf verliest en je verleid wordt door het onbekende. De emotie op de gezichten zijn subliem, klein gehouden maar toch zo herkenbaar. Je voelt al hun emoties mee.
Amy (geholpen door Kelly en John): als je lang genoeg vasthoudt zal mijn werk dan niet voor niets zijn en als ik genoeg indruk maak, zal hij me dan zien zoals ik hem zie. Amy gezichtsuitdrukkingen zijn geniaal goed, je wordt mee gezogen in haar fantasie wereld en obsessie.
Noël: waren jullie bang, om hier te komen, ik ben niet bang. Noël speelt heel natuurlijk, ze vertelt haar leven, je gelooft haar verhaal, je bént het verhaal. Ze zingt 2 nummers in het stuk, heel zuiver , gevoelig en puur.
Helena: wat als het wondje zwart is , is dan de huid een beetje dood, dan moet er een stukje worden weggehaald, want als niemand dat doet overleef je het niet. Helena verkleed als pop, als masker voor alle gevoelens, speelt met souplesse de pop, is de pop, een pop met gevoelens.
Kelly en Chelsea( geholpen door Koen): Cupcakes zijn lekker, ze zijn zoet, maar puberaal gedrag is zeker niet goed. Alles is komisch grappig goed, zeker twee super komische talenten. Beide meiden zijn heel goed op elkaar ingespeeld, ze zijn één.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
