Afgelopen woensdag 18 april mocht ik naar de indrukwekkende voorstelling Dansen met de vijand, die eerder al te zien was in 2016, maar nu wederom te zien is in de Nederlandse theaters.
Een toneel met een grote berg schoenen , een tafel met een stoel en een piano zijn het decor van Dansen met de Vijand!
Door een toevallige ontmoeting met een familie lid, waar hij het bestaan
niet eens van wist, komt Paul Glaser erachter dat hij van joodse afkomst is en dat er een
groot familie geheim is.
Zijn vader wil hierover totaal niets over vertellen en Paul laat het
rusten.
Totdat hij bij een bezoek aan Auschwitz een koffer ziet liggen in de grote
hoop van koffers, met de naam Glaser erop.
Hier begint zijn zoektocht naar de eigenaar van deze koffer, zijn tante
Roosje.
Hij vind zijn tante Roosje in Zweden, zij vertelt haar verhaal aan Paul,
door middel van haar in de oorlog geschreven dagboeken.
Wat zij heeft gedaan om als joodse die vreselijke oorlog te overleven.
Ze gaf dansles aan de SS’ers, ze had met een SS’er het bed gedeeld, zodat
ze extra eten kreeg en hierdoor kon overleven.
Dat dit niet juist in de ogen van vele mensen begrijpt ze wel, maar ja,
wat is goed en wat is fout als je wilt overleven.
Uiteindelijk heeft ze op haar manier zeven concentratie kampen
overleefd.
We zien de jonge Roosje en de oude Roosje continu tegelijk on stage, waardoor je steeds scherp blijft.
Valéry van Gorp speelt Roosje in de oorlogsjaren. Het is vanaf het begin
duidelijk dat ze zich heel goed in het leven van de echte tante Roosje
heeft verdiept.
Zij is gewoon Roosje, ze speelt het niet, ze is het gewoon.
Haar dansen is gewoon magisch en heeft een aangename zangstem om naar te
luisteren.
Lykele Muus bewijst in deze rol dat hij een fantastisch goede acteur is en op het toneel thuis hoort.
Truus Te Selle speelt Tante Roosje op oudere leeftijd, die het verhaal
aan Paul vertelt.
Truus is subliem in haar spel en weet diverse emoties feilloos af te
wisselen, je voelt bijna wat zij voelt.
Ook als ze even een andere rol moet spelen, namelijk die van de foute
Kees, weet ze dit heel goed over te brengen, niet te overdreven
mannelijk, maar precies goed.
Lykele Muus en Truus Te Selle spelen meerdere rollen en dat is duidelijk te onderscheiden, soms simpel door een jasje.
Alle drie de acteurs weten hoe ze ons moeten meenemen in dit bijzondere
verhaal.
Alles heel subtiel, heel begrijpbaar, genuanceerd met de juiste
hoeveelheid emotie.
Dit ook mede door de goede muziek begeleiding, dit door merendeel live
op het podium gespeelde piano muziek.
In de zaal is de sfeer te voelen van het besef dat dit echt gebeurd is en gaan de mensen met natte ogen en hun eigen gedachten de zaal uit.
Het wordt des te meer duidelijk dat dit nooit vergeten mag worden en altijd verteld zal moeten worden!
Wat is goed en wat is fout?
Voor meer informatie: www.dansenmetdevijand.nl
Blog Valéry: https://www.ilovetheater.nl/blog-valery-gorp-helder/
Ik raad ook aan om het boek te lezen, hierin staan nog diverse
feiten die niet in het stuk vermeld worden.
Te koop bij bol.com :
https://www.bol.com/nl/p/dansen-met-de-vijand/9200000054773461/
