Recensie: Mieke van der Raay
Woensdag avond 3 februari, DeLaMar theater de voor première van Chez
Brood.
In dit jaar zou Herman Brood 70 jaar geworden zijn.
Nu 15 jaar na het overlijden vond zijn beste vriend Bart Chabot het tijd
om over de legendarisch Rock & Roll held één maal weer naar het theater
te brengen.
Met hulp van de vrouw van Herman, Xandra en hun dochter Lola, heeft hij
geprobeerd een zo realistisch mogelijk beeld neer te zetten van Herman.
Niets wordt gemeden, zijn drugs verleden, zijn vreemdgaan, zijn liefde
voor vrouw en kinderen, alles komt aan bod.
Voor de hoofdrol speler, Stefan Rokebrand, geen makkelijke taak om deze
toch wel aparte man neer te zetten.
Hij heeft zich zeer zeker heel goed voorbereid, door honderden Youtube
filmpjes te kijken, om de bewegingen goed te krijgen, maar vooral uit te
vinden wie Herman nu werkelijk was.
Hij vond het uiteraard heel eng om deze legende neer te zetten, maar ook
heel spannend.
Omdat Stefan klassiek geschoold is, moest hij eerst nog zangles gaan
volgen, zodat hij de speciale techniek onder knie kon krijgen, die je
nodig hebt om Rock & Roll te zingen.
Om de drugsverslaafde Herman te spelen is hij niet echt drugs gaan
gebruiken, maar had wel eens soft drugs geprobeerd, zodat hij wel
enigszins wist hoe het voelde om in een drugs roes te zitten.
Het verhaal begint bij de zelfmoord van Herman, waarna we in flashbacks
terug gaan naar de laatste levensjaren, het zijn constante aaneenschakelingen
van diverse gebeurtenissen in zijn wel bijzondere leven.
We zien dat Herman niet alleen maar een junkie was, maar ook een
creatieve genie, met zijn schilderijen, zijn song teksten, zijn
gedichten. Hij was meer, heel veel meer.
Stefan is gewoon Herman Brood, je twijfelt geen moment als je naar hem
kijkt dat hij het niet is.
Zijn mimiek, zijn bewegingen, zijn zang, alles klopte gewoon. Ik had zelfs
moeite toen ik foto’s na afloop mocht maken, om geen Herman te zeggen
maar Stefan, zo ontzettend echt was hij.
Owen Schumacher en Tibor Lukács die Bart Chabot en Jules Deelder
speelden, waren echt ontzettend goed en ook zij speelden niet de rol
van, maar waren het gewoon.
Terwijl zij het niet echt makkelijk hebben daar Bart en Jules gewoon nog
in leven zijn en eventueel in de zaal kunnen zitten.
Dit geldt ook voor Anne Lamsvelt die Xandra Brood speelt, aan haar de
zware taak om de bijzondere vrouw achter Herman neer te zetten.
Geen makkelijke taak, maar ze deed het fantastisch goed.
Rosa Reuten speelde meerdere rollen, zo was zij de moeder van Herman,
maar ook zijn minnares.
Door veelvuldige kleding wissels was dit heel goed te onderscheiden.
De band onder leiding van Jan Rot, staat de gehele voorstelling op een
verhoging op het podium.
Voor een niet echte Herman Brood kenner zoals ik – ik weet wel wie hij
was, vooral uit de roddelbladen – was alles een openbaring, je leert op
een andere manier deze Nederlandse legende kennen.
Ik kreeg zelfs medelijden met hem, om hoe hij zijn leven leidde, om wat
hij deed en waarom.
Deze voorstelling is echt een must see voor iedereen, of je nu een
Herman Brood fan was, hem niet kende, of ronduit haatte.
Het gaat misschien net iets te ver om te zeggen als je niet gaat, je een
stukje Nederlandse geschiedenis mist.
Meer Informatie: http://www.chezbrood.nl/
