BLOG: Wesley de Ridder

BLOG: Wesley de Ridder

Al tijden geleden werd ik gevraagd eens een blog te schrijven voor I Love Theater. Steeds kwam het er niet van. Maar nu zit ik thuis en is er genoeg tijd, alleen waar schrijf ik nu over? Ik wil het niet over die stomme crisis hebben. Maar daar zitten we v*rd*mm* wel middenin. Ok dan.

Sinds mijn afstuderen aan de Frank Sanders Akademie voor musical en muziektheater in 2012 doe ik niets anders dan werken. Want dat is mijn lust en mijn leven, net als velen met mij in “ons” vak. We zingen, acteren, dansen, poppenspelen, regisseren, musiceren. Niet omdat we er nou zo rijk van worden (was het maar waar) maar omdat het een soort drug is waar we niet zonder kunnen. De adrenaline van een nieuwe voorstelling maken, het onderste uit de kan willen halen, het publiek laten lachen, huilen, verwonderen, doet ons snakken naar meer.

Maar we zijn allemaal sinds 15 maart aan het afkicken. Dat zijn op dit moment 11 weken en 4 dagen. Ik tel de weken en dagen als een gevangene, maar dan eentje in zijn eigen huis. We zitten of zaten met onze enkelband om te wachten tot we weer mogen doen wat we zo graag doen. En natuurlijk hebben we online een liedje gezongen, een tekstje geschreven, een klasje gegeven of een bingo gehouden. Maar jongens, je kan mij niet wijs maken dat dit ook maar echt bevredigend was als je de dag erna weer in je pyjama op de bank zat.

Gelukkig kwam daar Mark Rutte een paar weken geleden met wat stippen aan de horizon. 1 juni en 1 juli zouden er grote versoepelingen komen.
Vanaf 1 juni mogen de terrassen open, de bioscopen en ook de theaters mogen weer open!!
Voor 30 man! Voor….30 man?! Drie-nul. Ja, we hadden het goed gelezen. 6 handen vol welgeteld.
Daar kan natuurlijk geen theater voor open. En zelfs de allerkleinste theaters kunnen daar eigenlijk niet mee uit. Dus open gaan?! Dan moet bijna iedereen het om het niet doen! De theaters, de makers, de technici, de acteurs, allemaal voor niks (of bijna niks). Er is toch geen sector zo achterlijk om het dan toch te doen?!

Jazeker wel, “onze” sector!! En wat ben ik daar trots op! Vanuit het hele land zijn er initiatieven van theaters, makers en producenten om open te gaan en het publiek weer in levende lijve op te zoeken. Niet om het geld, maar vanwege hun liefde voor theater. Zo opent in mijn stadje Amsterdam het Tapastheater haar kleine deuren weer voor het publiek, ITA opent met een monoloog van Hans Kesting, Carré werkt samen met Bellevue en De Kleine Komedie, en het DeLaMar begint deze week haar ‘Klein Publiek, Groot Gebaar’-reeks, waar je met 30 man(vanaf 1 juli 100) je weer kan settelen in het rode pluche.

Voor mij betekent dat ik weer met een kleine groep mensen de theaterstudio van Morssinkhof Terra Producties in mag duiken. Theater Terra’s PETER PAN zal vanaf 1 juli, ook al is het maar voor 100 man tegelijk, en al is het maar voor twee weken, weer rondvliegen in het theater. De eerste musical gaat weer spelen!! Het is maar een week werk voor mij, ik regisseer de voorstelling, speel niet mee. En daarna is er weer even geen uitzicht op werk tot het einde van het jaar. Maar wat is het fijn om al die tijd onder water te zitten en nu toch even naar boven te mogen zwemmen en adem te mogen happen. Ik kan niet wachten!

Tegen u kan ik alleen maar zeggen GA! GA! GA! GA! kijken. Niet alleen naar Peter Pan (JA GA NAAR PETER PAN!!) maar naar al die geweldige voorstellingen en initiatieven. Je hebt genoeg met je snuffertje voor die tv gezeten, genoeg met je neus in je telefoon gehangen, genoeg wc-papier gekocht, ge-home-fitnest, taarten gebakken en mandala’s ingekleurd. Het is tijd om de deur uit te gaan en op gepaste afstand te genieten van live muziek en emotie! WE LOVE THEATER!


Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.