BLOG van Merel Baldé ; TREK ‘T UIT

BLOG van Merel Baldé ; TREK ‘T UIT

Nog zes nachtjes (niet) slapen en dan breekt de grote dag aan.
Op donderdag 14 april zal de halve finale van het Amsterdams Kleinkunst
Festival (AKF) plaatsvinden in Theater Bellevue.
De strijd om de Wim Sonneveldprijs.
Op 14 en 15 april treden de zes halve finalisten op met hun
kleinkunstvoorstelling van dertig minuten.
Slechts drie deelnemers gaan door naar de grote finale, die op maandag 18 april
zal zijn.

Het begon allemaal in september.
Ik schreef me in voor het AKF, omdat het een mooi platform is om een eigen
voorstelling te maken. In de eerste ronde treed je 10 minuutjes op met je eigen
materiaal. De tweede ronde is 20 minuten, de derde ronde 30 minuten en als je
dan door gaat naar de halve finale, dan volgt er een tournee door Nederland. Je
speelt je voorstelling in allemaal kleine zaaltjes. Van Makkum tot aan
Geertruidenberg. Dit biedt de mogelijkheid nieuwe dingen uit te proberen en te
schaven aan je voorstelling.
Zodat ie op 14 april ‘af’ is.

Samen met mijn toetsenist Wolter Weulink heb ik alle rondes overleefd en ben ik
in de halve finale beland.
Mijn voorstelling heet Trek ’t Uit en bestaat voornamelijk uit mijn eigen liedjes.
Optreden met mijn eigen liedjes vind ik het leukste wat er is.
Maar ook het engste.
Want als het publiek het saai of oninteressant vindt, wie geef ik dan de schuld?
Mezelf!
Ík heb alles bedacht, geschreven, gecomponeerd en voer het ook nog eens uit.
Dat maakt het heel kwetsbaar.
Ik ben namelijk volledig verantwoordelijkheid voor wat er op het toneel gebeurt.

Dat is wel even anders dan bij Soldaat van Oranje – De Musical, waar ik
momenteel 3 à 4 keer per week de rol van Charlotte speel.
Daar ben ik ‘alleen’ acteur en is het mijn verantwoordelijkheid om iedere
voorstelling mijn rol zo goed mogelijk te spelen. Soms is het na een slechte try-
out van Trek ’t Uit een verademing om de dag erna weer in Katwijk te staan. In
een voorstelling die ik ken, die ‘af’ is. De tekst is namelijk geschreven, de muziek
gecomponeerd en iedereen weet wat ie moet doen. De uitdaging daar is om mijn
personage iedere keer weer zo waarachtig mogelijk te spelen en met elkaar zo
goed mogelijk het verhaal te vertellen.

Mijn eigen voorstelling is daarentegen nog in de maak. Ik probeer steeds weer
nieuwe liedjes en teksten uit, waarvan ik dan nog geen idee heb of het wel goed
is. Soms sta ik iets te spelen en weet ik dat het er morgen weer uitgaat.

Tijdens de tournee speelde ik o.a. in Theater Hof 88 in Almelo. Na mijn
voorstelling hoorde ik in de foyer een mevrouw zeggen dat ze het “helemaal
niets” vond. Ze had niet door dat ik een meter van haar vandaan stond. Ik moest
er heel hard om lachen en was trots dat ik me er niets van aantrok. “Ach het was
ook niet mijn beste avond” zei ik en propte een bitterbal in mijn mond.

De dagen erna heb ik het wel aan iedereen verteld die het maar horen wilde.
Hmm.. volgens mij deed het me toch meer dan ik mezelf deed geloven.
Er loopt dus een mevrouw rond in Almelo die mijn voorstelling “helemaal niets”
vindt. Wat erg.
Maar voordat ik in zelfmedelijden weg ging kwijnen, ben ik snel naar mijn laptop
gerend en aan een nieuwe tekst begonnen.
Aan de slag.
Dat is het enige wat je kan doen.
Het heeft geen zin om heel lang te piekeren over meningen van anderen.
Ik moet aan de voorstelling werken en hem zó maken zodat ík er volledig
achtersta en dat het me niet meer uitmaakt wat anderen ervan vinden.

Want natuurlijk kan niet iedereen jou en je voorstelling fantastisch vinden. En
misschien is het helemaal niet zo erg dat iemand het “helemaal niets” vindt.
Liever dat dan dat ik het publiek onverschillig laat of dat ze het “wel leuk”
vinden.

Een week later stond ik in Theater De Wegwijzer in Nieuw en Sint Joosland (ja, je
komt nog eens ergens). Een nieuwe kans. Na afloop kwamen er een paar mensen
naar me toe en zeiden tegen me dat ze het heel mooi vonden.
Zo zie je maar weer.

En zo heb ik tijdens het AKF geleerd door te zetten. Ik ben afgegaan, vaak
afgegaan, maar steeds ben ik weer opgestaan en opnieuw begonnen.
En die ervaring beschouw ik eigenlijk al als prijs.
In dat opzicht ben ik al een winnaar.
Not!

Ik zou willen dat het zo was.
Natuurlijk is die ervaring heel waardevol, maar nu wil ik winnen ook!
Potverdorie!
Een wedstrijd winnen is in deze tijd namelijk heel belangrijk.
Het is een graadmeter geworden voor kwaliteit.
Een theater programmeert liever de winnaar van het AKF of Camaretten dan een
leuke meid met eigen liedjes die in de Halve Finale is afgevallen.

Dus ik ga nu weer aan de slag en op 14 april zal ik iedereen de kleren van ’t lijf
zingen.

“Trek ’t Uit”

Check de speeldata van Trek ’t Uit op www.bloodymerel.nl

Share

0 thoughts on “BLOG van Merel Baldé ; TREK ‘T UIT

Laat een antwoord achter aan Conny Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.