BLOG Evy Lassche ; De weg naar fame

BLOG Evy Lassche ; De weg naar fame

Hoi, mijn naam is Evy en ik ben gevraagd door Stephan om een soort blog te schrijven over mij, wie ik ben, wat ik heb gedaan en wat ik wil. Nou ben ik niet de meest fantastische schrijfster maar dit leek mij wel echt super leuk om te doen, dus hier is het dan, mijn primeur als blogster.

Ik ben dus Evy Lassche en ben 23 jaar, woon nu nog lekker bij mijn ouders en broertje thuis in een dorpje genaamd Biddinghuizen, mocht je denken ‘hmmh, Biddinghuizen, dat klinkt erg bekend’, dat klopt! Biddinghuizen staat bekend om zijn festivals (Lowlands, Defqon, Opwekking), Walibi Holland en FlevoOnIce.

Al vanaf dat ik klein was wist ik wat ik wilde worden. Naast alle bevliegingen zoals stewardess, tandartsassistente en docent is er 1 ding altijd gebleven: musicals.
Toen ik 9 was en een keer meeging met de harplessen die mijn moeder geeft (zij is harpdocent van beroep) kwam ik in contact met één van haar leerlingen en zij heeft mij toen meegenomen naar de eerste van de vele musicallessen die ik heb gevolgd. Toen de groep uit elkaar viel in 2009 ben ik verder gaan zoeken want ik wist toen al dat ik nog heel lang door wilden gaan in de musicalwereld. Zo doende kwam ik bij Fanwork terecht in Hilversum. Daar heb ik ongeveer 3 jaar gezeten waarna ik auditie deed voor de musical Anastasia (ook van Fanwork). Ik kwam door alle rondes heen en speelde dat jaar mee, we hebben toen ongeveer 20 shows gedraaid en wat vond ik het fantastisch!

In dat zelfde jaar (2012-2013) begon ik met de studie ‘Uitvoerend Musicalartiest’ op de Song & Dance Academie in Zwolle. In de 4 jaren die volgde heb ik weinig tot geen projecten meer gedaan die niet met school te maken hadden tot onze stage. Wij kregen als klas de kans om mee te spelen met de musical ‘The Sound Of Music’ van Albert Verlinde Entertainment (hier heb ik ook Stephan Markus leren kennen). In die periode woonde ik in Amsterdam en heb met volle teugen genoten van het leven als musicalartiest zijnde. Het was hard werken en elke dag goed presteren was soms erg zwaar maar het gevoel dat ik kreeg als ik weer op het toneel stond, te doen wat ik het liefst doe, daar zou ik vrijwel alles voor doen. Het bijzondere leef ritme dat je creëerde, de sociale contacten die minder werden omdat je daar geen tijd voor had… Ik zou het zo weer doen als ik de kans kreeg, voor dat ultieme geluksmoment doe je alles. Musical is passie en dat merk je telkens weer als je er staat, zonder je passie kom je nergens (en dat geld natuurlijk niet alleen voor musicals).

Toen kwam mijn afstudeerperiode, het moment van afscheid nemen en bedenken ‘wat wil ik nu echt met mijn leven, ga ik door en blijf ik proberen of ga ik een andere weg inslaan?’. Dit was een lastige periode, het is zo een periode waarin je alles gaat beredeneren en waarin je heel onzeker gaat worden over wat je kunt. Vooral als je er voor kiest om door te gaan, zoals ik nu doe, en audities gaat doen. Er zijn vrij weinig dingen die voor meer onzekerheid zorgen dat audities. ‘Vinden ze mij wel goed genoeg’, ‘pas ik wel in het plaatje, in het beeld dat ze zoeken’, ‘Hoe kom ik over’, ‘Zong ik die noot nou goed of niet, was het vals, kwam het over’, gek word je ervan. Maar als je er dan wel door heen komt en het allemaal wèl lukt. Dan ben je euforisch, dan is het je gelukt en kan er niks meer mis gaan.

In het jaar nadat ik ben afgestudeerd (dat was het afgelopen jaar) heb ik veel gedaan, projecten aangepakt, cursussen gevolgd en ben ik bezig geweest met wat wil ik en hoe profileer ik mij. Via via kwam ik bij Fame. Ik hoorde dat ze nog iemand zochten voor een specifieke rol, namelijk die van Carmen, en dacht “waarom niet, wat kan er nou gebeuren, toch?”. Ik heb auditie gedaan en het is uiteindelijk tot iets fantastisch gekomen. Ik mocht de rol van Carmen vertolken in een fantastische musical met de meest fantastische mensen om mij heen. Het was een semiprofessionele musical. Professionals en mensen die dit deden omdat ze super goed zijn maar er ‘niets mee doen’ kwamen samen. En hebben met zijn allen, niet alleen de cast maar ook de crew, een musical neer gezet waar je U tegen zegt. Het was genieten, Carmen stond op een bepaalde manier dicht bij mij, en tegelijkertijd konden we niet meer verschillen dat dit. Het was een rol om van te genieten en tegelijkertijd erg zwaar. Ik heb er mijn alles ingelegd en kreeg er veel voor terug. Ook dat gevoel, het contact met je publiek, samen iets meemaken, iets spelen voor je publiek en ze daarmee te raken. Dat is zwaar en moeilijk maar als het dan lukt, dan houd je er alleen maar fijne gevoelens aan over.

Op dit moment ben ik weer aan het zoeken naar iets nieuws, ik hoop natuurlijk dat het zo ver komt dat ik in een professionele musical mag spelen. Dat ik de mensen weer een fijne avond mag geven, ze te mogen laten genieten en met een goed gevoel naar huis te laten gaan en ondertussen ook mijn passie mag uitoefenen. Als dat mij lukt, dan is mijn levensdoel behaald. Dan ben ik waar ik zijn wil.

Voor nu ben ik weer begonnen met een nieuw project ‘Soep van de Dag’, dit is interactieve voorstelling voor kinderen die op de basisschool zitten en het is actueel onderwerp. Het gaat namelijk over plastic afval in de zee. Kindertheatervoorstellingen zijn iets nieuws voor mij en weer iets waarvan ik dus heel veel ga leren. Ik heb er ontzettend veel zin in en kan niet wachten om te spelen!

Mijn toekomst is nog onduidelijk en niet helder maar ik neem de dag zoals het komt en kijk goed om mij heen. Het enige wat ik kan is blijven hopen, dromen en keihard werken en we zullen zien wat daaruit gaat komen!
FOTO: Stephan Markus

Share

One thought on “BLOG Evy Lassche ; De weg naar fame

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.