Juist in het donker van het theater is de plek waar bij mij het licht
aangaat.
Of het nu voor of achter het doek is.
Hier liggen mijn passie en liefde en dit is hetgeen waar ik onwijs
gelukkig van word.
En wat te gek dat ik nu al zo vaak in aanraking ben gekomen met de onwijs
mooie theaters in Nederland.
Dus toen Mieke mij vroeg om mijn ervaringen te delen, twijfelde ik geen
moment.
Want als ik over één ding niet uitgesproken raak, dan is het wel dit
mooie vak.
Voor de mensen die mij echt echt goed kennen, was het een grote
verassing dat ik toch terecht kwam in de musicalwereld.
Want vanaf mijn 14e ging ik elke zaterdag naar het NME (Nederlands
Musical Ensemble), waar ik niet eens zozeer verliefd werd op de musical,
maar op de combinatie van zang, dans & spel. En ook tijdens mijn
vervolgopleiding voelde ik me altijd een buitenbeentje, omdat ik altijd
mijn eigen pad bewandelde. En met volle kracht ging (en nog steeds ga)
voor mijn solo zangcarrière.
Natuurlijk moest ik de geschiedenis leren van het vak, mijn Sondheim
nummers voorbereiden en oefenen op mijn dubbele pirouetten. Maar ik zou
nooit een musicalmeisje worden. En toch heb ik me er nooit één dag druk
om gemaakt. Ik heb gedaan wat goed voelde en waar ik gelukkig van zou
worden.
Veel schoolproducties later mocht ik in mijn één na laatste jaar stage
lopen bij de reizende theatershow “Soul Sisters”. En wow, wat was dat een
onvergetelijke kennismaking met alle grote theaters die Nederland telt.
Mijn liefde voor het theater werd mede hierdoor nog meer aangewakkerd. En
toen ik hoorde dat er audities waren voor “Sister Act”, twijfelde ik geen
moment om mij aan te melden. Na een lang auditieproces bemachtigde ik
een plek in het ensemble en gelijk de cover van de hoofdrol.
Nooit gedacht dat dit al zo snel na school zou gebeuren en nooit gedacht
dat ik zo enthousiast zou zijn om dit gaan doen. Heel ironisch eindigde
de Soul Sisters tour in het Circustheater en hier was de plek waar ik
mijn grootste avontuur tot nog toe zou beginnen.
Na een voorbereiding van 6 maanden voor de hoofdrol, begonnen de eerste
echte repetities in Januari.
Pas bij de première in Maart besefte ik dat ik mijn eerste grote musical
had bemachtigd. Vooral omdat je overal werd geconfronteerd met Sister
Act. Op tv, in de krant, in de bushokjes. Overal was Sister Act!
Nadat de shows op gang kwamen was het natuurlijk de vraag wanneer ik
voor de eerste keer op zou mogen voor de hoofdrol. Wekelijks nam ik alle
materiaal door, om goed voorbereid te zijn voor als de “Grote” dag zou
komen.
Een paar maanden later was het zover. Tijdens de show werd mij verteld
dat “het moment” hier was. Wow, wat een adrenaline en wat een vragen. Wat
vindt het publiek hiervan? Wachten ze al lang? Ken ik mijn teksten nog?
Raak ik alle noten nog?
En toen ik vanuit de donkere coulisse het licht werd in gereden,
verdwenen alle vragen. En heb ik alles gegeven en nooit getwijfeld,
omdat deze rol “Deloris van Cartier” dat nodig heeft en verdiend. En wat
een liefde kreeg ik van het publiek en van de cast & crew. Deze
formule heb ik gebruikt voor elke keer dat ik opging. En wow, wat heb ik
genoten om deze grote en te gekke rol te mogen spelen.
Mijn hele leven heeft bijna 2 jaar lang in het teken gestaan van Sister
Act! Na 530 voorstellingen was het toch echt gedaan met Sister Act en
nu staat de deur weer wagenwijd open voor nieuwe avonturen en
uitdagingen.
Mijn liefde is nu nog meer gegroeid voor het theater.
En wie weet hoort bij deze nieuwe avonturen nog een musical.
Wie had dat gedacht, iemand die nooit een musicalmeisje zou worden.
Zeg dus nooit Nooit !
