Blasphemy Rhapsody: Dans is een taal die iedereen begrijpt

Blasphemy Rhapsody: Dans is een taal die iedereen begrijpt

Recensie: Mieke van der Raay

Afgelopen maandag 5 juli was de wereldpremière van Blasphemy Rhapsody van ICK dans. Helaas was de première al drie keer uitgesteld, maar nu konden we dan toch genieten van deze bijzondere voorstelling in de Meervaart in Amsterdam.

Blasphemy Rhapsody ontstond tijdens de coronacrisis. Choreografen Emio Greco en Pieter C. Scholten en de dansers werkten via onlineverbindingen aan deze bijzondere creatie. De dansers bewogen thuis langs diverse meubelstukken en ontwikkelden zo een eigen solo, hierdoor ontstonden unieke bewegingen en werden diverse dansstijlen verbonden tot een extatische dans.

Over Blasphemy Rhapsody:
Dansen als remedie tegen ziekte, armoede of angst: het gebeurt al eeuwenlang. De Zuid-Italiaanse dans Pizzica en de swingende Charleston zijn goede voorbeelden.

Dans en samenleving zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Blasphemie Rhapsody is een gedanst ritueel waarin zekerheid wordt geofferd. Het is een oproep om de controle wat los te laten en de beweeglijkheid van het leven te accepteren. 

De dansers weten je vanaf de eerste minuut mee te nemen in een roes. Een roes waarin je wordt meegenomen naar een tijd van het leven in moeilijke tijden. We moeten leren omgaan met veranderingen. Het lijkt op een dansritueel en leert ons het leven te omarmen. Ze flirten met de veelzijdigheid van de muziek, omarmen de mooie klanken en lijken één met elkaar en de muziek. Pure energie spat van het podium af, je kan niets anders dan gebiologeerd naar het tafereel op het podium kijken, soms lijkt het water, soms weer vuur. Roekeloos in de de zin van gewaagd, een natuurlijke drift. Hun lichamen stralen kracht uit en voelen instinctief de muziek aan. Muziek die zo veelzijdig is, maar toch niet botst. De complexe choreografie is zo geniaal en toch weten de dansers het makkelijk te laten lijken. Je raakt gewoon geïnspireerd door wat je ziet, maar wordt ook aan het denken gezet door de dans. Dat is geniaal, dat er zonder een woord gezegd te worden, je verteld wordt wat er mis kan gaan in de wereld en hoe we erop kunnen reageren.

Een minpuntje blijf ik toch de donkere belichting vinden, maar dit is heel persoonlijk en ook de soms erg harde scherpe geluidstonen vond ik een minpuntje.

Credits:

Concept & Choreografie: Emio Greco | Pieter C. Scholten
Dans: Beatrice Cardone, Denis Bruno, Edward Lloyd, Hiroki Nunogaki, Isaiah Wilson, Maria Ribas, Victor Callens
Licht: Henk Danner
Kostuums: Clifford Portier
Video: Robin Coops
Geluidsontwerp: Pieter C. Scholten
Realisatie geluidsontwerp: David te Marvelde
Reflectie en onderzoek: Florian Hellwig, Jesse Vanhoeck
Techniek: Maarten Heijdra, Hugo van der Veldt

Voor meer informatie:https://www.ickamsterdam.com

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.